Adamus wrote:Maar moet het dan niet gemeld worden bij invoer? Hier gaat het om uitvoer. Mijn (huur)auto is een paar jaar geleden door Duitse "jachtopzieners" gestript bij de grensovergang achter Hengelo : "€15.000 cash moet aangegeven worden, €14.999 niet" - ik had overigens alleen "boodschappengeld" mee. Ze wilden ook weten waar ik naartoe ging; ik dacht even snel via Schütforf naar Nieuweschans te rijden
Het moet waarschijnlijk worden gemeld bij uitvoer, en bij invoer. Dat was geloof ik een discussie voor als je dure apparatuur meeneemt in het vliegtuig, en de douane kan zo niet zien of je het invoert bij terugkomst. Dan willen ze graag de aankoopbon kunnen zien dat er al heffingen en/of BTW over is betaald. Als je het registreert bij uitvoer, heb je die discussie niet. Ook bij het douane formulier naar de VS toe moet je aangeven of je meer dan $10.000 dollars aan contante waarde bij je hebt. Ik heb regelmatig een politiehond zien lopen die mocht zoeken naar contant geld. Nee, de hond was niet voor drugs.
Uit het artikel kan ik trouwens niet halen of de smokkelaar door de Italiaanse, of Zwitserse politie is gepakt. Maar je zou veronderstellen dat de Italianen het hebben gepakt.
Als ze je auto letterlijk strippen, zetten ze hem dan ook weer voor je terug in elkaar als ze niets vinden? Of was het "bij wijze van" strippen van de auto?
Kan ik trouwens mateloos aan ergeren, die behandeling en vertoning voor zogenaamde veiligheid. Je mag geen vloeistoffen meenemen in het vliegtuig. Maar ik heb dus al tien jaar een kleine tube tandpasta (en tandborstel) in mijn handbagage zitten die nog nooit is gevonden. En ik heb al écht teveel van mijn leven in het vliegtuig gezeten.
Ander voorbeeld. Ik ben laat en sluit aan in de rij van beveiliging. Ineens blijkt dat ik achter een collega sta, dus we raken aan de praat. Zijn spullen zijn al door de röntgen, en de beveiliging zegt: mag niet, moet apart door de scanner. Het is een op schiphol gekochte parfum voor zijn vrouw, en die zat nog in zijn jas. OK, een dame van de beveiliging pakt de parfum op om het nogmaals door de scanner te laten gaan, nu alleen in een enkele bak. Maar de parfum laat ze uit haar klauwen vallen. Flesje gelukkig nog heel maar cadeau verpakking stuk (hard plasic). Wat nu, want ik was al laat en de gate gaat sluiten. Moet maar contact opnemen met mijn manager. Ja, en hoe moet dat? Ik ga bellen en dan komt die er aan. KLM dame begint te zeuren, we moeten de deuren nu gaan sluiten. Maar ja, manager komt niet he? OK, mag ik dan uw naam, om het later af te handelen? Nee, dat mag niet. Nu ontploft mijn collega, want door een fout van de beveiliging, gaat hij óf schade lopen, óf een vliegtuig missen. Weet je wat, als je je naam niet wilt noemen, neem ik wel een foto. Oh oh, foute boel, want dat mag niet he? Meteen op de achterste van haar benen, de KLM dame vermanen dat deze heer niet mee mag met de vlucht. Tja, daar sta je. Intussen meld de manager zich. Die mag zich wel legitimeren, en heeft een aansprakelijkheidsformulier bij zich. Is blijkbaar zo ingevuld, en die foto, dat was een loos dreigement, en nooit een plaatje genomen. Mocht mijn collega het vliegtuig toch boarden. En wat leren we van dit verhaal? Dat de beveiligingsdame uitstekend de procedures kent, maar haar werk niet doet: mijn tube tandpasta heeft ze nooit gevonden. En zo is het maar net. De beveiliging is er niet om na te denken, maar om procedures te volgen. Daarom werkt beveiliging ook nooit voor iemand die wél na kan denken, en dus de gaten van de beveiliging zo ziet liggen. Ik kan er boeken over volschrijven, maar dat hebben andere mensen al gedaan.
