Sterke post, cavajo.
In veruit het meeste kan ik me vinden.
Het grote punt is en blijft dat er in de eerste plaats door de staat zelf boven de stand geleefd wordt,
(nog steeds jaarlijkse tekorten ipv "toekomen" of "overschot te creëren" , hoge schuldenlast blijft en men kan zo niet slagen in deze af te bouwen)
dat er veel te veel regeltjes opgelegd zijn,
(iedereen weet en beseft het, maar men kan het niet laten op alle regeringsniveau's om steeds nieuwe bijkomende wetten en verplichtingen op te leggen, ipv te "vereenvoudigen"
dat er veel te veel taksen opgelegd worden, die bijlange niet altijd lineair en/of doorzichtig zijn.
(aan zowel werkgevers als werknemerszijde),
wat leidt tot zoektocht naar vluchtwegen, ontsnappings- en ontduikingsroutes,
(logisch toch om wat meer in het handje te houden, om dan écht met volle goesting te kunnen uitgeven : vandaar de hedendaagse bourgondische toets)
wat leidt tot minder inkomsten voor de staat,
(wat logisch is, maar ze moeten niet klagen, ze geven allemaal toe dat de belastingen en taksen hoog genoeg zijn)
(die bourgondische toets maakt dit meer"inkomsten" meer dan goed, maar dat beseffen ze veel te weinig, die cultuur wil men vroeg of laat ook nog kapot, als men binnen enkele jaren voor een simpele pint op'n terrasje al 5 euro zal moeten neerdokken)
De overheid moet afslanken en minder uitgeven, daar kan alles mee beginnen.
Maar dan komt de chirurg in de politicus naar boven :
ze snijden wel graag, maar niet in hun eigen vel.
Yes, we can ? Can The Can
http://www.youtube.com/watch?v=xYoogY-UGio