Rasta wrote:Indiana Jones wrote:En als de lener op zijn vakantie veel geld verbrast aan drank (omzetverhoging brouwerijen), aan eten (inkomen uitbater en zijn personeel), aan goedbedoelde souvenirs rotzooi (inkomen plaatselijke bevolking)
Het ligt niet zo simpel rasta ..... tenminste, dat denk ik ....
Wat ik eigenlijk bedoel, en door Paul ook wordt genoemd, is terugbetaal capaciteit. Een lening is over het algemeen goed als de intentie is om af te betalen, en de capaciteit om dit te doen ook aanwezig is. Op micro niveau is dit veel lastiger om beoordelen, want dat is afhankelijk van de persoon en doel. Maar dus op macro niveau is lenen een van de beginselen van onze economie. De stap na ruilhandel, en de basis van ons geld.
Ik denk dat we qua denkpiste niet zoveel uit elkaar zitten .....
Wat ik al eerder schreef, is dat je twee soorten geldcreatie hebt, beiden gebaseerd op geldleningen en niet te onderscheiden in de uitgegeven valuta. Immers je hebt maar één Euro of Dollar etc.
De geldscheppende instellingen voor beide soorten geldcreatie, zijn commerciële banken. De overheid ziet erop toe dat dit op een verantwoorde manier gebeurt. Bijvoorbeeld in Nederland is het DNB (De Nederlandse Bank) die het prudentieel toezicht uitoefent en de AFM (Autoriteit Financiële Markten) die het gedragstoezicht uitoefent. Met name DNB gebruikt voor haar toezicht de Externe Accountants Rapporten (iedere bank moet jaarlijks verplicht door een accountant gecontroleerd worden en goedkeurende verklaring verkrijgen). De NBA (Nederlandse Beroepsorganisatie van Accountants) voorheen de NIVRA, ziet weer toe op de accountants (Wet op de Registeraccountants, tot stand gekomen in 1962). De NBA moet zich weer voegen naar de International Accounting Standards Board (IASB) te London U.K.
So far so good dus ..... zou je denken ...
Onafhankelijk toezicht of gemanipuleerd toezicht ?
Probleem met de IASB, is dat ze onvoldoende rekening hebben gehouden met de kredietderivaten risico's. De grootzakelijke commerciële banken hebben teveel invloed op de IASB gehad, begrijpelijk want met kredietderivaten (zoals bv de verpakte hypotheken) viel enorm veel winst te behalen, dus hoe minder controle erop, hoe beter. Daardoor hebben locale accountants kantoren steken laten vallen en .... niet alleen bij banken (ook woningcorporaties, provincies, gemeentes, waterschappen etc.etc).
Juist dáárdoor heeft DNB (maar ook andere centrale banken) te weinig informatie gekregen om haar toezicht goed uit te kunnen oefenen. Een hele belangrijke doelstelling van Centrale Banken, is om ervoor te zorgen dat kredietverlening op verantwoorde wijze gebeurt. Lang niet iedere lening wordt terugbetaald, dus moeten banken een reservepotje voor slechte leningen aanhouden. Daarnaast geldt er ook een 'uitputtingsfactor', wat wil zeggen dat een bank tov ondermeer Eigen Vermogen niet meer mag uitlenen dan procentueel vastgesteld. Anders gezegd: Centrale Banken werken met zogenaamde Kredietplafonds.
De kredietderivaten (uitgevonden in de 80'er jaren in de VS en daarna verboden met gevangenisstraf voor de uitvinders), hebben midden 90'er jaren middels stromannen van grootzakelijke banken in de toezichthoudende sector, toch weer een kans gekregen. Toen Alan Greenspan er +/- 2002 mee geconfronteerd werd, reageerde hij dat de sector zichzelf wel zou reguleren en dat blijkt een dodelijke denkpiste geweest te zijn.
Immers, de kredietportefeuille van banken liep tegen het plafond, maar geen zorgen: die portefeuille werd in derivaten verpakt en
buiten de balans in zogenaamde Special Purpose Vehicles gestopt, waarvoor investeerders gevonden werden (dikwijls collega banken, waardoor de kredietderivaten als onderpand gingen dienen voor de dagelijkse 'Verevening' onder de banken). De risico's werden synthetisch afgedekt door Credit Default Swaps (CDS) en de wereldwijde toezichthouder daarop, de ISDA (International Swaps and Derivatives Association) keek ernaar en zag dat het goed was. Ook die ISDA is onderhavig aan lobby van grootzakelijke banken.
Gevolgen:
Dusdoende werd kredietverstrekking een merry-go-round, waarbij door de CB's ingestelde krediet plafonds handig omzeild werden. Totdat Lehman in 2008 omviel met toestemming van de FED. Vanaf dat moment kregen commerciële banken een koekje van eigen deeg, want de kredietderivaten bleken bij lange na de nominale waarde niet te halen. Geen probleem, men stapte naar de verzekeraar (de uitgever van de Credit Default Swaps). Tsjah .... daar had de grootste verzekeraar ter wereld (AIG) niet op gerekend, want ze hadden te weinig geld om de schade te kunnen vergoeden .... dus viel AIG bijna om.
Aangezien het vertrouwen van de commerciële banken in hun zelfgefabriceerde kredietderivaten plots wegviel, maar deze derivaten wel als onderpand diende voor de dagelijkse Verevening van het onderlinge betalingsverkeer, dreigde het wereldwijde betalingsverkeer plots stil te vallen.
Bernanke moet aan de spuitpoep gegaan zijn, want dit betekende niet veel meer of minder dan 'ruilhandel'. In overleg heeft men toen besloten om het toezicht- en de toezichtseisen zover te versoepelen, dat de derivaten weer wat waard leken (in de hoop dat ze dat ooit nog zouden worden).
Dit noemt men: kicking the can down the road.
Hoe heeft het dan in hemelsnaam zover kunnen komen ?
Welnu, de westerse politiek is vergeven van beroepspolitici die veelal aan korte termijndenken doen (veel beloven in de oppositie, waardeloze compromissen sluiten om te kunnen regeren, vervolgens alles doen om het volk 'lekker' te maken en grootse geldverslindende hobbies tot leven brengen, waarbij het hen kennelijk niet uitmaakt of het volk dat wel wil en/of het de economie op langere termijn dient.
Op de één of andere manier worden politieke partijen, als ze mogen regeren, plots egocentrische zelfverrijkende dames en heren, die er alles aan doen om herkozen te worden.
De macht van de liefde die ze in de oppositie beloofd hebben, keert dan naar liefde voor de macht.
Door die laatste blauwe zin, wordt de politiek plots heel kwetsbaar en beïnvloedbaar .... immers, de politiek KAN NIET zonder commerciële banken want DIE plaatsen de STAATSLENINGEN (de 2e vorm van geldcreatie). De inkt van de afspraken omtrent budgetdiscipline is nog niet droog, of er moet weer een compromis gesloten worden met een andere partij .... soms hebben politici persoonlijke belangen of er zijn nieuwe verkiezingen, waardoor weer andere partijen in de regering komen, die weer andere afspraken maken etc.
Resumerend:
-De politiek is afhankelijk van commerciële banken, de politiek is daardoor enorm beïnvloedbaar dóór die commerciële banken, trekt zich weinig aan van het volk en heeft te weinig verstand van geldstromen (ze kennen de economie slechts uit de boekjes ... als het meezit want vaak ontbreekt zelfs die kennis).
-De Toezichthouders en Controleurs worden bij wet geregeld door de politiek en benoemingen bij die instanties zijn veelal politiek getint. Juist dáárdoor wordt de gehele Toezichthoudende Sector gemangeld tussen politiek en commercie (een veelgehoorde klacht van Nout Wellink iz. abnamro; DSB etc. .... de beste man kon vaak geen kant op).
-Commerciële banken zijn vanaf de jaren '70 veranderd van enigszins prudente instellingen, naar beursbedrijven die onder druk van grote investeerders (hedgefunds e.d.) maximaal moesten presteren, dus winstmaximalisatie was vanaf toen het credo ..... kon het niet linksom, dan moest het maar rechtsom ..... daarnaast trekt een hoop stront altijd veel vliegen.
Verandering:
Uiteindelijk keert de wal het schip altijd wel. Volgens Armstrong zelfs cyclisch en gaan we van een Public Wave naar een Privat Wave.
Als er binnen een organisatie iets veranderd moet worden, is het heel belangrijk dat het management het goede voorbeeld geeft, anders krijg je stakingen, werkonderbrekingen en uiteindelijk zelfs faillissementsdreiging.
Als ik zo om me heen kijk, heeft het westerse politieke management geen idee wat ze moet doen .... dus verandert er niet veel (behalve dat ze het volk onder druk zet). Het volk voelt zich niet bepaald schuldig, dus het komt in verzet. Ondanks dát zijn de westerse overheden nog steeds in ontkenning (zij hebben niets fout gedaan) ...... totdat het westerse faillisement ze de oren wast.
Zo gaat het al sinds de Romeinen, we hebben er niets van geleerd en goud heeft daar nooit iets aan veranderd. Wel is het zo, dat Centrale Banken nog steeds veel belang hechten aan hun goudvoorraden, al is het op papier en ..... is goud dus niet vrij.
Blijf ik met de vraag zitten, hoe komt goud nu vrij
grtz. Indy (bovenstaande is niet DE waarheid hoor, maar het is tot nader order de mijne -bij gebrek aan beter-)
